Sens poezji
Nie wiem dlaczego istnieje poezja,
rześka i lekka jak rosa letnia,
Niczym w słońcu skąpana kwitnąca frezja,
lub piękny owoc seledynowego kwietnia.
Ludzie lokując w niej ckliwość uczucia,
Wzruszeni i smutni za razem,
Obojętni na rzeczywistości bolesne
ukłucia,
Kierują śmigłym szczęścia pegazem.
Na cóż te wszystkie słowa wzniosłe,
Co gamę uczuć w sercu rozniecają,
Życiowego bagażu plony wzrosłe,
Ogród życia wdzięcznie ozdabiają.
Komentarze (1)
Teraz poezja tylko w literkach ...
Innym razem w naszym życiu....
Warto żyć tak, jak w wierszach...
A nie, jak dziś dusza w ukryciu