Sielanka o Życiu
Poranek lekka rosa rozcielona po zielonej
trawie, słońce powoli unosi się w góre daje
to co piękne światło rosa unosi się dając
piękne czyste i świeże powietrze niczym
miłość nieskażona kłamstwem tak jak życie
bez problemów tak czyste powietrze.
Ludzie ci którzy tworzą życie na ziemi Ci
którzy są stworzni aby kochać i aby być
kochanym, wstają gdy pierwsze promienie
słońca ich dosięgną gdy niebieskie niebo
czyste piękne jak piękna Kobieta jak piękny
krajobraz który maluje malarz życia.
Gdy przyroda się budzi wszystko staje się
jednym pięknym nie odwracalnym procesem
zwanym życiem jest to coś pięknego móc być
człowiekiem móc kochać, pragnąć mieć
potrzeby, ambicje poprostu żyć choć do tego
trzeba dodać problemy z których powstaje
smutek, płacz, rozpacz, tęsknota lecz to
jest częścią życia płaczemy aby się śmiać,
jesteśmy smutni aby być szczęśliwym
tęsknimy aby się cieszyć na widok ukochanej
osoby.
Gdy słońce zachodzi zasypia przyroda
wszystko zwalnia nastaje ciemnośc którą
choć troche rozświeca księżyć który jest
piękny i ozdabia niebo niczym piękna
Kobieta u boku mężczyzny wszystko zasypia
nastaje czas odpoczynku i snu aby
przygotować się fizycznie i psychicznie do
kolejnego dnia go kolejnej rundy na
życiowym ringu nieraz upadamy jednak po to
aby się znowu podnieść nie wiadmomo ile
razy upadnemy ile razy przegramy aby znowy
wygrać bo życie to wielka zagadka której
nikt nie rozszyfruje ...
Adamek1987
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.