Sierpniowy wiersz
Na sierpniowych polach
teraz pustkę spotkasz,
szczerzy się ściernisko
jak ogromna szczotka.
Stara zieleń w drzewach
pragnie się wyszumieć,
chociaż już dyskretnie
żółte listki gubi.
W bujnej roślinności
rozszalałe kwiaty,
tak to bywa z sierpniem,
jeszcze w garści lato.
Pod słońcem - jezioro
odsłania oblicze,
chłód już wisi nad nim,
a w błękitnej ciszy
niekończący się wiersz,
który na dwa serca,
kobieta z mężczyzną
piszą razem z sierpniem.
Komentarze (17)
ładny wiersz. W trzecim wersie trzeciej strofy usunęła
bym "jak". I w czwartej czytam/Pod słońcem -
jeziora/ faluje oblicze/ Pozdro.
I piekne jest ich pisanie.Bo pisza milosci
piorem.Pozdrawiam