Skarby za darmo
Płynie niebieskie w niewidzialnym,
ciągnąc za uszy puchate masy.
Mało kto na te cuda patrzy,
przyziemne nastały czasy.
A tam, na podgwiezdnej scenie,
dzikie stado biegnie.
Śnieżne, wilgotne czy gniewne
bez widza to zwykły kłębek.
Czas jest bezlitosny,
wszystko zmierza do szarości.
Może jutro ktoś sięgnie
po to darmowe szczęście.
autor
valanthil
Dodano: 2020-08-29 19:02:20
Ten wiersz przeczytano 630 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Ludzie przestali spoglądać w niebo. Osobiscie
odnajdywałem niesamowitą przyjemność w gapieniu się w
błękitne w dobie kwarantanny i zawieszonych lotów.
Tylko chmury i ptaki. Coś pięknego.
Prawda. Trzeba chcieć i umieć się przyjrzeć...
Świetny wiersz, pozdrawiam
Autor docenił piękno przyrody. Cudownie jest patrzeć w
niebo.
Pozdrawiam
Jest wiele darmowych zachwytów, np.Twój wiersz.
Cieszę się, że zadarłam tu głowę:))
Kojarzy mi się od razu z moim ulubionym wierszem
Szymborskiej, chociaż tutaj inna perpektywa. Jak
zawsze bardzo dobry.
Starajmy się zauważyć to piękno...miłej niedzieli.
Ten wiersz ma swój urok :)
Fajny wiersz :-) Nie zapominajmy o chmurach :-) Ukłony
dla Autora :-)
Czasami nie widzimy tego piękna które jest w zasięgu
ręki.
Pozdrawiam :)
Sięgam, ale chciałabym częściej - w zamkniętym
biurowcu trudno o to...
A ja codziennie znajduję chwilieczkę, aby no nowo
podziwiać
piękno i mądrość w otaczajacej mnie przyrodzie.
Ja tam codziennie sięgam, bo nie bięgnę :)
Pozdrawiam :)
coś Waść marudzisz w tym wierszu, ale jak zwykle to
dobre pisanie;
Nie każdy potrafi dojrzeć te cuda.