Słów kilka o melancholii.

z pocałunkiem

Ta odrobina melancholii,
która budzi ciepło naszych serc,
która uczy je czekać na te
ledwie wyczuwalne dreszcze niepewności,
przesyconej tajemnicą,
jest jak śpiew pierwszego ptaka o świcie.
Porusza krople rosy w źdźbłach traw,
budzi w nich światło, może nawet życie.
Ta odrobina melancholii,
jeśli jest częścią Twoich przeżyć,
- to wybierz dla mnie te najpiękniejsze,
te których jeszcze nie znałam,
te o których tylko marzyłam nieśmiało.
A że jestem trochę jak
mgła i wiatr w szuwarach
- dziś tu, jutro tam,
obejmij mnie mocno,
gdy się zatrzymam,
na tę jedną chwilę melancholii przy Tobie.
Mów do mnie niech zachwycą mnie Twoje
słowa i Twoje czułe dłonie.
Mów do mnie każda cząstką Twej
melancholijnej duszy,
Niech się w nią wtopię,
niech nią przesiąknę,
nim rozproszę się gdzieś po polach,
nim odlecę z wiatrem
na niedostępną grań własnej melancholii
Barbara Kruszyńska Bajer

autor

bajsza

Napisany: 2004-10-22 Dodano: 2015-10-19 01:26:32

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie