Smak

Mój ulubiony... zabieram go ze sobą :-)

Renatko! - ogromnie mniezbudowal Twoj komentarz. -
Podjęłas chyba najistotniejszy element wiersza. - inna
rzecz, ze cytowanego fragmentu przy wielu komentarzach
jeszcze w wierszunie było. -rozwijam się w marszu:))))
- he-he. Niestety - pisanie i szukanie treści
przychodzi mi z trudem.
Serdeczne podziekowania i pozdrowienia:)

"Sny - wieńczymy...
- domem ramion."
Wspaniały wiersz, robi na mnie ogromne wrażenie,
wywołuje emocje. Chciałabym zawołać:" Mój ci on" ;)

Sławku! - nie wiem, jak ten wiersz, ale mam trochę -
takich poszrapanych, ktore spokojnie i dosłownie mozna
zapisac jako - iluśtam - regularny sylabowiec.
decyduję się jadnak na zapis odmienny - może z uwagi
na nawyki nie najłatwiejszy do pierwszego czytania.
uważam, ze taki zapis daje możliwośc przeniknęcia
poety "do cna", czy "do głębi" - a jezeli ktoś zechce
(raczej na to nie liczę) - moze wiersz odczytać komuś
w sposob odmienny - zaznaczając, ze to deklamacja
autorska - czytelnka.
- Jak widzisz - piszę z jednej strony - w ramach tego
co jest (autorskie wnętrze) z drugiej strony - w
założeniach nieco fikcyjnych.
Podrawiam serdecznie:)

Piękna poezja Wiktorze. Ten wiersz można by na pewno
przedstawić w normalnym zapisie, ale do Twojego stylu
już się przyzwyczaiłem. Peelka, mieszkanka wsi nie
jest pewna miłości kochanka, ale jak interpretuję,
łączy się z nim w końcu związkiem.
Wiersz czyta się lekko i przyjemnie.
Pozdrawiam Wiktorze. :)

No dobrze, Panie Wiktorze :-) :-) Nie nadążam za
znikającymi wierszami... Z drugiej jednak strony, jak
mawiają co poniektórzy, nie ma tego złego itd, haha
:-) :-) Bo... Jakkolwiek podobały mi się poprzednie
(skomentowane przeze mnie - podkreślam :-)), ten
wydaje się jeszcze lepszy... Hm, o niebo lepszy, a
tamte były naprawdę dobre! :-)

Powyższy, jak dla mnie, płynie wręcz rozkosznie :-) I
nie tylko to zasługa jego sielskości (niewątpliwej!),
ani też skojarzeń z moją młodością, której część to
właśnie - wieś. Przede wszystkim zasługa to kunsztu -
Autora. To jeden z tych wierszy, do których będę
wracał z największą przyjemnością :-)

A najważniejsze - słowa Twojego wiersza nie tylko
przypominają przeszłość, ale - rozmarzają :-)

O skwarkach i kromce już nie piszę, bo uczynili to moi
Szanowni Przedmówcy :-)

Pozdrawiam serdecznie, Wiktorze :-)

Jak Bog pozwoli - moze Teresko spotkamy się - na
jakichś krakowskich bloniach, albo w Żninie - albo
niedaleko mnie - np. w Pomichówku czy Leśnej Podkowie.
najpewnej i najszybciej - na naszym Portalu - w
wierszach.
Pozdrawiam serdecznie:)

Czas mija a Twoje wiersze takie świeże, wiosenne.
Ja taż lubię skwarki z chlebem, z wędzonej słoninki.
Narobiłeś smaku... na spacer we dwoje.
Pozdrawiam

Piękny wiersz Wiktorze :)
Pozdrawiam wiosennie :)

można do wiersza tańczyć
Pozdrawiam serdecznie

Janina i Okoń! - bardzo Was wlaśnie potrzeba bylo pod
tym wierszem... (- taka moja filozofia). Świerzy owoc
(tak to nazwijmy) to przedostatnia zwrotka wiersza.
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie:)

Super! Gratuluję talentu. Przeczytałem dwa razy, takie
to piękne a ta kromka chleba ze skwarkami na bogato.
Wycisnęła łezkę :-)
Dzięki.
Pozdrawiam

Przyjemnie się czyta, brzmi swojsko.
Pozdrawiam :)

Nel-ko! - dziekuję za takie odbieranie (- mojego
przeciez)- wiersza. - rytmikę odpowiednią do zamysłow
- trudno zlapać, ale - jest. - przynajmniej staram
się, aby byla.
Pozdrawiam serdecznie:)

Bereniko! - zawsze zachowujesz miłą i
prwdziwąskrmność... ( bo i przeciez do krygowania się
nie ma w Tobie powodu... - ani potrzeby.) Po prostu -
piszesz piękne i bardzo wartościwe wiersze.
I niech to bedzie - moje (i Twoje) - ostatnie słowo w
tym temacie.
:))) - Pozdrawiam serdecznie jeszcze raz:)