Smutek

Nie pytajcie co mi jest...

Każą mi się uśmiechnąć
Ludzie szczęśliwi
Cieszyć się chwilą
I żyć pełnią życia.

Mogę to zrobić
A nawet zaśmiać
Odegrać rolę błazna
W życiowej szarości.

Stoją nade mną
Nie rozumiejąc
Smutku mej miny
Ludzie radośni.

Cokolwiek powiem
To rzecz błaha
W oczach rozradowanego
Do łez świata.

Każą mi się uśmiechnąć
Ale jak mogę się śmiać
Kiedy moja twarz zamarła
w brzydkim grymasie?

...po prostu bądźcie.

autor

Gold_Katherina

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-03-29 08:34:08

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie