smutek

Zasycha czerwona róża
Jej kiedyś delikatne płatki
Opadają już suche i martwe..
Czarna ziemia je pochłania
Zasypuje je i miazdzy..

Moje serce jest tą różą
Pochłaniane jest przez ziemie
A zaś zięmią jest mój smutek
Co wysusza moje serce

Stało się już bardzo słabe...
Słabe smutne kruche..
Do zniszczenia doskonałe
Więc ziemia wyrusza

I wysysa resztki życia
Z wnętrza mego serca
I zabiera je łapczywie
Do głebi kobierca

I już ostatkami bije..
Coraz ciszej,wolniej,słabiej...
I już wie ze nie przeżyje..
Więc sie w smutku stacza na dno....

autor

kryptonim ONa

Napisany: 2006-04-11 Dodano: 2006-04-14 14:36:27

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie