Smutek

Mojej przyjaciółce Sarze...

Zgarbiona
z bólu twarz wykrzywiona
wpatruje się w obraz na ścianie...
życie nagle
jej legło w gruzach...
nie ma już nawet łez
wyschły
wypaliły dwa korytarze...
niemoc pozostała
i za gardło ją chwyta
dusi i żyć nie daje...
tylko jedna myśl
uparta nie znika
kłębi się po jej głowie
Boże proszę powiedz
co będzie dalej ?
nie zabieraj mu życia !
bezgłośnie
w modlitwie
prosi o zdrowie....

Tulę Cię i łączę się z Tobą w modlitwie... i wierzę mocno, że będzie dobrze.... musi !

autor

KRYLA

Napisany: 2007-10-05 Dodano: 2007-10-05 08:30:30

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie