Smutek w czarnych karocach...

Smutek przybywa w czarnych karocach
Budzę się i zasypiam w jej ramionach
Dzień za dniem i noc po nocach
Niechcę lecz szukam jej jak uzależniona...

Czarna dama wyciąga chudą dłoń
I do karocy swej zaprasza znów
Stawiam w jej stronę pośpieszny krok
By mknąć niespokojnie alejami snów...

Czerń w jej umyśle tak gęsta
Mogę ją przeciąć ostrzem swoim
Mój smutek-To piękna kobieta
W czerni z bukietem róż w dłoni...

Mój smutek-To towarzyszka
Która moje nawiedza życie
W każdą noc jej różane
Szepty słyszę i o świcie...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2006-10-13 15:03:54

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie