Smutek poety

Chowam się przed spóźnionym zegarem

woda w szklance
krzemień na półce
i termometr w szufladzie
- nie pocieszą

Chowam się przed spóźnionym zegarem

Łza czeka na rozkaz
Twarz - zaschnięta łodyga
Za oknem samotna dusza ... nieszczęśliwa

Siedzę w sześcianie zagubienia
bez skrzydeł
bez drzew
bez natchnienia

Czy to koniec?
....................................
....................................
Nie!
bo
Smutek odleci
człowiek go zrozumie
a serce wierszem zaświeci.

autor

Uranos

Napisany: 2006-05-23 Dodano: 2006-05-23 07:39:41

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Obrazkowy Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie