Smutno (monolog)

Chciałem powiedzieć, że trochę mi smutno
I też, że nie nie wiem po co o tym mówię.
Być może ten monolog to
Pociąg, wiązący mój organizm prosto do depresji...
A może to część mojego systemu obronnego...
Czy wogóle warto ufać tym panom od kozetek?

Chciałem powiedzieć, że trochę mi smutno
I że lubię brać żar do nagich dłoni
Inaczej chyba nie umiem...
Poparzyłem się swoim ogniem i mam spory problem,
Boli, mam poczucie winy względem smutnego siebie.
Spuszczam głowę, nie mogę w głazy zacisnąć pięści.

Chciałem powiedzieć, że trochę mi smutno
I że nie mam za czym tęsknić i płakać.
Brak mi spojrzeń w czyjeś oczy,
Zabito mnie dwa razy słowami, bym oddał walkę.
A teraz czuję sie dziwnie - nie widzę pięknych kobiet,
Piękny jest tylko on - nazywa się Łukasz Kadziewicz.

autor

Johohanan

Napisany: 2006-12-04 Dodano: 2006-12-04 21:38:38

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie