Sny świętojańskie

Do Kanady wróciłam, pierwszą noc zaliczyłam,
spać nie mogłam, problem nie bagatelka.
Przez te smutne rozstanie, w głowie szum pozostanie,
i różnica czasu też bardzo wielka.

Druga noc Bogu chwała, snów do głowy nawała,
takich pięknych życzę wam przyjaciele.
- Wracaj Broniu do kraju, kawalerkę rozdają ,
chłopy jak dęby, a takich jest wiele.

Bozi wielka zapłata, zaraz cofnął mi lata,
powiedział mi, że wystarczy trzydzieści.
Oczy moje już krążą, może znajdzie się książę?
Niech chociaż raz w życiu kasa szeleści!

Moje szczęście już blisko, idzie wielkie chłopisko,
wciąż nie dowierzam, och dolo ty marna,
a on mówi że kocha, to się jąka, lub szlocha.
Ząbki białe, ale skórę miał czarną.

O mój losie kochany, na co mi te kajdany!
Mam przecież wszystko co do życia potrzeba.
Chociaż sny trwały jeszcze, obudziłam się w dreszczach.
Och, ratunku, toż ja wkrótce do nieba!

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2019-06-19 Dodano: 2019-06-19 16:41:02

Ten wiersz przeczytano 1582 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie