Sosny

Zachwycam się zimowym lasem tak samo jak Ty, zawsze
mam baśniowe skojarzenia.

piękny ten sosnowy las w zimowej szacie....

Bardzo piękny Twój wiersz, czytam i widzę to
wszystko... z serca pozdrawiam i dziękuję za ciekawy
komentarz :))

Twój wiersz rozmarzył mnie mhmmmmm mimo że ukazujesz
te wyjątkowe drzewa w zimowej szacie...moje sosny
które tak podziwiam są tymi które rosną nad
morzem...przez wiatr powykrzywiane czasami walczą na
wydmach o przetrwanie...Pozdrawiam serdecznie:)

Nakreśliłaś ładny biały krajobraz zimy.

Sosny, które w grunt piaszczysty, tak się wbijacie
korzeniami-zapachem swym kusicie zmysły-aż trzeba
wielbić was wierszami.Serdecznie pozdrawiam.

Pięknie opisana przyroda. Pozdrawiam!

Sosnom w czapach cieplutko, a Ty byś tylko zmarzła,
poczekaj do lata z zamieszkaniem ;)

Pod puchowymi ubrankami sosenki trochę przysnęły, co
pieknie onirycznie przedstawiłaś.

I ja mam taką sosenkę-miotełkę jak ją nazywam...teraz
jest obsypana białym puchem.Patrząc na sosny nie
można czuc smutku.Pozdrawiam

ładny opis przystrojonych w zimowe szaty sosen, ładnie
napisany wiersz, miły w odbiorze...pozdrawiam

Czyżbyś czuła się samotna? Wiersz mi się podoba+

piękny wiersz, niezrównane obrazy słowem malujesz :))

Czasami gdy ludzie zawiodą, w naturze szukamy
pocieszenia, tam najbezpieczniej, nikt nie zawiedzie
zaufania, a już na pewno nie sosna, wprowadza w
zadumę, pozdrawiam.

piękne są twoje sosny i na pewno wiele widziały