Spacer z Bogiem
Idę na spacer z Bogiem pomówić
I pytam Go ciągle o miłość prawdziwą.
Czy dane mi będzie tulić w ramionach
Tego, który dla mnie gotów jest
skonać??
Pytam czy będę kochana prawdziwie,
By nasza miłość rosła w podziwie...
Zadaje ciągle te same pytania,
I zapominam, żem już była tak kochana...
Że utraciłam tą miłość cudną,
Dla miłości, która teraz jest złudną...
Dlatego pytać więcej nie mogę,
Chyba, że o prostą w tej niedoli drogę...
Mimo wszystko ciągle pytam...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.