Splin

Z kąta w kąt
przestawiam myśli drewniane
Od ściany do ściany
przepycham swój świat
zmysły postradane

Obijam o sufit
oczy brązowe
Stukam palcami
brzęczą łyżki stołowe

Szuram łapciami
po deskach lakierowanych
Wypatruję Ciebie
stos obietnic zapomnianych

W jednej dłoni
życiodajne linie
W drugiej
berło przyklejone
A w głowie co?
O czym ona myśli?
O życiu
pomysły urojone

Parapet firanka
doniczki plastikowe
Zasłony powieki
źrenice rozszerzone

W półmroku rozmyślam
"Czy warto tak siedzieć?"
Kanapę rozkładam
byle śmierć przeleżeć.


rocznik 1997

autor

EWo

Dodano: 2004-08-09 22:01:15

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie