Spokojnie jak jeszcze nigdy

zdecydowanie to nie mój stan :)

Opadające płatki śniegu
cudownie tworzyły bialy chodnik
pokrywający przymarznięte łzy nieba.

Tak pięknie komponujące się
ze światłem księżyca.

Gdy tak szłam..
czułam jak przechodziły
po całym mym ciele zimne dreszcze.
Powoli przestawałam cokolwiek czuć,
a kolejny krok stawiany był mimowolnie.

Głos skrzeczący i ledwo słyszalny
gdy przechodzący mężczyzna
usłyszał czy przytuli mnie.
lecz uśmiechnął się i poszedł dalej.

Wiatr przeszywał me ubrania,
przedostając się nawet do wewnątrz ciała.

Przytulisz mnie?
i tym razem nawet się nie spojrzał.

Włosy rozszarpane
przez wojujący wiatr,
usta straciły swą barwę życia
a oczy bezradne spokojem przesiąknięte były.

Wtedy pojawił się następny mężczyzna
lecz i on nawet się nie zatrzymł.

Było mi wszytsko jedno
gdy samotności szczyt osiągnęłam dziś.
Żaden mężczyzna nie przytulł mnie,
żaden mnie nie chciał..
więc zamknęłam oczy i zasnęłam.

autor

Mała666

Napisany: 2008-11-23 Dodano: 2008-11-23 17:27:24

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie