Spowiedź

Pewna jędza, raz u księdza,
przy starym konfesjonale.
Pluła w ucho z wielką skruchą,
swoje grzechy oraz żale.

Mówi baba – jestem zgaga,
kiedy swędzi mnie czasami.
Krzyżem leżę jak to zwierzę,
z rozłożonymi nogami.

Z chłopa nie mam nic pożytku,
jak patefon ciągle jęczy.
Wiagra droga – (więc na Boga)
daję wszystkim, kto ma chęci.

Nie odmowię plebanowi,
jeśli tylko ze mną zgrzeszy.
Diabła wpuszczę między nogi,
niech i on się tym nacieszy.

Nie wytrzymał pleban stary,
gdy napęczniały pulpety.
"Dam ci jędzo rozgrzeszenie,
bo ja lubię też kobiety."

autor

Sabrina

Napisany: 2005-08-20 Dodano: 2005-09-26 13:55:05

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie