Spóźnienie

Nie miej mi za złe,
że nie zdążyłam na czas,
że krzesło było puste tego wieczora
a twoje oczy jak dogasające ogniska

Chciałam zdążyć, naprawdę
lecz nie wiedziałam, którą drogą
iść do Ciebie mogę

Zabrakło drogowskazów,
zbiegów okoliczności dopracowanych
przez Przypadek, tak by wpaść prosto
w twoje ramiona

Nie było podpowiedzi w tej zagadce o sens istnienia,
nikt nie szepnął do ucha, słów krzepiących do walki,
ani jaki jest sens tak długiej wyprawy

Więc miotałam się pośród mroków lasu,
brodziłam w gęstych kałużach po kolana,
rozpoznając dobro tylko po uderzeniach serca,
wpadałam w pułapki wysokich korzeni…

Nie miej mi za złe,
że nie zdążyłam na czas

Że, zlękłam się siebie samej
i ciągu dalszego, który się napisze
gdy przewrócę stronę

Przecież już dawno nie wierzę w bajki z happy-endem,
więc jak Ciebie kochać tak mocno mogę?

autor

Kreska89

Napisany: 2013-02-08 Dodano: 2013-02-09 00:39:33

Ten wiersz przeczytano 884 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie