„Wirtualne wyznania”

Mówisz, że mnie kochasz
Że jestem jedyna
Że choć na odległość
Mogę dać Ci syna

Podobno zmieniam w około wszystko
Tak koloruję tęczą ponure poranki,
Że wieczorem inaczej falują firanki

I chociaż dzieli nas kilometrów worek
„Nidy nie dopadnie nas (do siebie) drogowy korek”
Jestem jak plasterek na Twoje codzienne ranki
Tak jak za pewne stojące pod oknami fanki

Kolego Mój Drogi, powiem Ci ja szczerze
Że w Twoje słodkie słówka nic a nic nie wierzę

Tylko wyobrażenie o pannie miłujesz
nie samego człowieka,
a gdzieś tam obok coś Ci ważnego ucieka

Łatwo jest w głowie zbudować ideał miłości
by potem wynieść go na wyżyny wirtualnej czułości
Łatwo jest nie wymagać za dużo i nie dawać nic z siebie
co jak widzę trenujesz w swoim skromnym niebie

autor

Kreska89

Napisany: 2013-02-12 Dodano: 2013-02-12 00:31:41

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie