Sprytna cyganka

Wiersz napisany na faktach.

Och, drogi sąsiedzie, pokutować muszę,
dzisiaj przez cygankę utraciłem duszę.
Oczy jej świeciły jak małe ogarki,
prosiła o wsparcie lub boczku na skwarki.

A żony nie było, bo doiła krowy,
ona cap za, "tamto", a ja już gotowy.
Sama mnie przywlokła na wielką kanapę,
i gdzie nie powinna, tam wsadzała łapę.

W oczach mi ciemniało, nie widzę chałupy,
wpadły trzy cyganki i wynoszą łupy.
Do wora ładują kiełbachy wędzone,
wisiały nad kuchnią, prawie obsuszone.

Ja swego dopinam, "tam tego" próbuję,
wzięła mnie na stopy, wyrzuciła w górę.
Jak z wielkiej wyrzutni spadłem na podłogę,
ona kieckę na dół, uciekła na drogę.

A żona:

- Ty stary śmierdzielu przyszedłeś się chwalić?
Rzuca wiadro na łeb i zaczyna walić.
On z tego wszystkiego zaczął błagać, prosił
i przez cały tydzień na łbie wiadro nosił.

Ani "tam tego" nie było i mięso zginęło.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2017-11-17 Dodano: 2017-11-17 02:43:59

Ten wiersz przeczytano 1124 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie