Stalowe nogi

M.G

Trudy dnia codzień znoszę ,
dzień za dniem pracuję ,
bagaż tęsknoty nosze ,
nie ma cie przymnie płaczę...

Sny me przepełnione twą osobą ,
każdą przeszłą chwilą przebytą z tobą ,
drogą róż obrosłą chwastami ,
gdzie chwasty wyrosły ponad różami...

I wieczory samotne szepczą mi do ucha ,
że wielka miłość to życia podpucha ,
oparta na paru patykach drewnianych
jak wieża z kart poskładanych

Lekki wiatr zburzył czas tak cudnie spożytkowany ,
ciało i umysł me na cząstki połamane
lecz nogi jak ze stali stoją przymurowane.

Gwiazda

autor

Delvier

Napisany: 2006-01-01 Dodano: 2006-07-09 18:37:05

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie