Stańmy się ludźmi
W mroku dzisiejszego świata
kłamstwo najwyższą wartością się staje
obłuda i egoizm wiarą
ludzi coraz czystszych
dążenie do pustych radości
codziennością już w naszych myślach
szczęście płaszcz niewidzialności
przywdziewa
moknąc w deszczu łez dusz
nieszczęśliwych
słowa czyste jak białej róży kwiat
wypowiedziane ustami szczerymi
okazują się pustką samą w sobie
paradoksalnie odbijając się echem
w skowycie serc już skamieniałych
nie dostrzegając rzeczy najmniejszych
które co krok przed i za nami
samych siebie nie dojrzymy
a tylko razem, wspólnie
wsłuchując się w ciszę serc naszych
znajdziemy to co najważniejsze
nie zadając pytań, idąc do przodu
nie zwracając uwagi
na demony przeszłości
Zwyciężymy
Staniemy się ludźmi
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.