Starcie Geralta ze Strzygą

Wchodzi na powity ciemnością dziedziniec
Widzi zwłoki ludzkie i wielkie zniszczenie
Niedługo nadejdzie tego piekła koniec
Czeka by zakończyć okropne cierpienie.

Z cienia wybiega przerażona postać
Za nią pędzi okrutna bestia z piekła
Chce tego niewinnego człowieka dostać
Biedna dusza przed demonem nie uciekła.

Wtedy z ciemności wyłania się postać
Jest to białowłosy i blady mężczyzna
Nie wie czy nie będzie musiał tu pozostać
Na jego twarzy widnieje straszna blizna.

Za chwilę rozegra się tu pojedynek
Geralt zmierzy się z tą Stzygą piekielną
Na pewno ucierpi nie jeden budynek
Ktoś może unicestwi bestię bezczelną.

Krążą i wpatrują się sobie w oczy
Strzyga przymierza się do tego starcia
A wiedźmin wściekły odważnie na nią kroczy
Za sekundę nadejdzie czas owego zwarcia!

Wilk atakuje potężnym uderzeniem
Potwór wyje z bólu niesamowicie
Srebrne ćwieki są dla Strzygi zaskoczeniem
Już nie długo zacznie się jej nowe życie.

Geralt związał potwora srebrnym łańcuchem
Zasadzka na jakiś czas go zatrzymała
Wiedźmin popędził do krypty szybkim ruchem
Wszedł w sarkofag aby strzyga go szukała.

Potwór dnie przesypiał i nie widział słońca
Więc do sarkofagu udał się przed świtem
Widźmin leżał w nim do samego końca
Bo chciał by potwór pożegnał się ze światem.

Słońce więc na straszliwą bestię spojrzało
Strzyga zawyła i na ziemi się wiła
Zaklęcie z księżniczki zdjęte zostało
Ale jeszcze Wilka śmiertelnie zraniła.

autor

Aze

Napisany: 2008-11-10 Dodano: 2008-11-11 00:01:54

Ten wiersz przeczytano 810 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabiczny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie