STARE DOMY

Stare domy z uśpionymi rzeźbami,
Wybite szyby w oknach, zniszczone podłogi.
Łaskawe róże oplatają ich mury,
Powojnik przysłania rany zadane przez czas.

Gołębie – jedyni mieszkańcy starych kamienic,
Wiją gniazda, aby wnieść życie do świata ścian.
Pozostał zapach domowników i cisza.
Czy ktoś tu jeszcze zamieszka ?

Cienie gości, odgłos kłótni i śmiech szczęściarzy.
Ktoś w domu umarł, ktoś się narodził.
Może był to ktoś ważny, może zwykły człowiek.
Karty historii powiedzą o tym, bo stare domy .....
Stare domy milczą i to tak długo już.

autor

anula

Napisany: 2004-03-03 Dodano: 2004-07-24 09:18:51

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie