Starość

Żyj tak abyś pózniej swych czynów nie załował...

każdy z nas
dożyje swych lat
tych mniejszych
tych wiekszych
i tych nie rozpoczętych

narodziliśmy sie by żyć
a potem swe życie odda w ręce Boga
w opiekę jego podda sie
w kuracje swego życia odda mu swe serce
by do królestwa swego wprowadizł nas

na zmieni skonczymy życie swe
lecz zacznie nowe sie
te pozagrobowe
przez czyściec przejdziemy

nad linią nieba a piekła bedziemy stać
nie bedzie sie juz nikt pytał : co wybrać ?
życie za niego zadecyduje
czy dobrym czy złym człowiekiem był

tam pośle go Boska ręka
tam gdzie należmy mu sie
choć niebo pełne
z pewnością zmieści i on sie

piekło choć puste
i by zmieścił sie
to napewno nie nalaży jemu ono sie
gdzie odchłań i ciemność jest

Bóg zawsze sprawiedliwie życiem twym pokieruje
życie dał
życie odebrać może
śmierć czyniąc
w drugi świat zabierajac

mimo ze płacz
mimo że żal
Bóg drugie życie dla nas ma
gdzie radość w duszach codzien panuje

I Ty spotkasz sie kiedys z Bogiem...

autor

Madelayne_90

Napisany: 2006-11-15 Dodano: 2007-01-05 21:49:01

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Obrazkowy Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie