Stołek

Zrobię ci stara nowy stołek,
bo tamten już się ledwie trzyma,
rozpadnie się i klapniesz zdrowo,
więc po co ci się tak nadymać.

Siedzisz już na nim całe wieki,
i nie dasz sobie przetłumaczyć.
Jakbyś se krzywdę wyrządziła
to jakbym sobie miał wybaczyć?

Gadasz tak stary, jak najęty,
siedzę sześćdziesiąt cztery lata,
a stołek, jeszcze jako dziecku
wystrugał zimą drogi tata.

Gadasz to samo każdej wiosny,
gdy ciepło zrobi się pod ścianą,
trochę się rusza, lecz jest mocny,
my odejdziemy, on zostanie.

Przysuń się lepiej mój Romeo,
przy tobie wcale się nie boję,
twój stołek też już jest spróchniały,
więc najbezpieczniej być we dwoje.

Gent

autor

HENO

Napisany: 2007-10-09 Dodano: 2007-10-09 00:01:31

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie