Strach przebudzenia

Jestem bezradny, rozdarty Między nocą a dniem

Z rana pierwsze promienie
Wyrywają z sennej doliny
Padają na twarz rozwiewając cienie
Rzucają w okrutne wody głębiny

Bez tratwy czy choćby kawałka kłody
W toni rozciągniętej po horyzont
Bez znajomej twarzy choćby ułudy
W tłumie, a każdy obcy ma wygląd

Nagła świadomość- palące słońce
Oświetla wszystkich wkoło, z sympatii
A w centrum mrozy skwierczące
Oddzielone dziwną barierą apatii

Otoczenie nieme, a wnętrze jakby szklarni
Przyśpiesza wzrost uczuć szkaradnych
Wzniosła ich część w cieplarni
Umiera ponurą śmiercią samotnych

Tworzy calość z wierszem "Obawa zaśnięcia"

autor

Kordeus

Dodano: 2007-01-09 11:39:31

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie