Stracony 14. Lutego

Taka szansa raz na rok się zdarza
Magia tego dnia, z krzywdy obnaża
Zabija także wstydliwość wszelką
Potrafi ranić też, z siłą wielką

Dziś nadszedł ten sądny dzień
W serce wbija wielki cierń
Rysuje w nim krwawą dróżkę
Wymalowuje cierpienie i pustkę

Łezka za łezką, toczą się po twarzy
Przestaję powoli wierzyć i marzyć
Cisza, nie ma tu Twej ciepłej dłoni
Nie mam już siły aby Cię dogonić

Zakuty w ciężki łańcuch cierpienia
Nie ma tu Ciebie a nawet Twego cienia
Bezkres rozpaczy puka do mych drzwi
Ach, dałbym wszystko byś to była Ty

;( ;( ;( ;( ;(

autor

Brother of Night

Napisany: 2006-02-14 Dodano: 2006-02-15 00:18:59

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie