Strefa smutku i niezrozumienia
Jak dużo było w mym życiu dat ,
w których każdy wypatrywał mych wad .
W których serce mnie bolało,
Smutkiem gaszone, płakało .
I tak żyłam w nieszczęściu i w nie w
zgodzie, to chyba było u mnie w modzie.
Nie mam wiec sumienia ,
Żyć w strefie smutku i niezrozumienia!
To przez p.K od j. polskiego...:(
autor
lunatic
Dodano: 2005-09-27 17:19:27
Ten wiersz przeczytano 388 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.