świadomość

Bezradność nie daje siły by oddychać..
Smutek nie daje siły by się uśmiechnąć..
Zmęczenie nie daje siły by wstać i iść przed siebie z uniesioną głową..
Tęsknota nie pozwala nawet wykręcic jej numeru i zadzwinić by usłyszeć jej głos..
Chcieć, a jednocześnie nie potrafić..
Każda bariera jest jak pożeracz ludzkich nadzieii
Doszczętnie niszczy resztkę naszych ambicji, naszego małego światła, w kierunku którego każdy podąża..
Moje światło dawno już zostało zgaszone..
Ale winię tylko siebie!
Sam zgasiłem to światło licząc na to że dam radę w ciemności...
Któż z nas się tak nie czuł..
Ale gdy tak wędruję w ciemnym korytarzu wygasłych nadzieii, wiem mimo wszystko. . że są jeszcze ludzie dla których warto oddychać ciężkim powietrzem codzienności.

autor

Arczii*

Dodano: 2006-12-29 13:32:11

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie