Świat w czarnych barwach

Każde słowo zostaje w naszej pamięci
Jak trudno zapomnieć o cierpieniu które nam sprawiło.
Nie wystarczy wiara czy trochę chęci
Czas jest lekarstwem by nasze serce na nowo się zbudziło.

Żal tryska z mych ust tak jak krew
Szybko - sprawiając nieprzeciętny ból
Nie potrafię powstrzymać jej
I widzę niebo a w nim biały stół.

Czarno-biały świat otaczający mnie
Sprawia że żyć nie chce się .
Ale nie poddam się chwilom bezsilności
Aby zobaczyć na tych twarzach tyle złości.
Które dręczą mnie dniami i nocami
I nie odchodzą byle zobaczyć moje zły.

Gdy przejdę tą drogę przeplataną cierniam
Zobaczę wschód słońca symbolizujący nowy czas.
Zmieni on całe moje życie
I będę chodziła o brzasku rannego dnia.

Nie poddam się bo nie wiem co mnie jeszcze czeka
Znaleźć się pod ziemią czy odkryć wartość chwili
Wierzę, że zapomnę co to cierpienia
I już nigdy chmury nie zachmurzą się na de mną….

Marta R.

autor

marruh

Dodano: 2007-09-20 17:23:12

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie