Światło potrzebuje odpoczynku
Mówię tylko wtedy, gdy towarzyszy mi miłość
tej dziewczyny, która mnie wspiera,
miłość jest moją pamięcią,
jedyną, jaką posiadam,
teraz wiem, że z chwilą gdy nas rozdzielą,
powrócę do swojego zapomnienia, z jakiej
wyrwały mnie usta tej kobiety; ona jest
moim głosem, moją przewodniczką po
światach, bez niej wszystko zapominam, bo
wspomnienie jest bólem, tylko jej miłość
może dać mi tyle siły abym nie uległ temu
bólowi, w samotności zawsze będę szukał
pocieszenia w niepamięci.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.