W świecie mojego dzieciństwa
Tak mi tęskno dzisiaj do łanów
pszenicznych,
do chabrów błękitnych jak oczy dzieciątka
i kąkoli w zbożach, teraz już nielicznych,
do malw pod oknami, dawnej wsi zakątka
małych dróżek krętych gościńcem nazwanych,
do stawu na łące, gdzie się len moczyło,
do chatki cieplutkiej i strzechy
gontowej,
gdzie miłość i zgoda swoje gniazdko wiła.
Nasturcja pod domem pięła się do okien,
złota kula kwiatem motyle wabiła.
W lasach pełno jagód, jak sięgnęłam okiem
dorodnym orzechem leszczyna gościła.
Do tych dawnych czasów moja pamięć
wraca,
do rąk mojej mamy, które mnie głaskały.
Tych cudownych wspomnień nigdy nie
zatracę,
i beztroskie czasy w pamięci zostały.
-Czemu o tym piszesz - może ktoś zapyta
i zawracasz głowę tymi wspomnieniami,
- bo wieś ma swój urok, każdy to
przeczyta,
wieś chlebem pachniała, życia
korzeniami.
bronislawa.piasecka
Komentarze (47)
Pominmy milczeniem rzewne dumki, wysnute z "Chlopow" -
niejasnego pochodzenia, jak i moją ortografię.
Pozdrawiam:))
najdusie: przyjmuję z ulgą wyjaśnienie, ale:
"Czego ty się do mnie przyp...inasz!", świadczyło o
pewnej nerwowości.
Przeczytałem jeszcze raz Twój tekst. Nostalgia z niego
wypływa, za dawną wsią. Beż obrazy taką wieś opisał
Żeromski w "Chłopach". Myślę, że rzewną dumkę można by
napisać o tamtych czasach, ale współczesny człowiek
chyba wolałby na wsi iść do Biedronki kupić mleko, niż
krowę wydoić.
Re:troilus
Do obrażalskich nie należę, tylko proszę o właściwy
odbiór moich słów.
Dobrej nocy!
najdusia: tylko chciałem powiedzieć, że świat się
zmienia, czy tego chcemy czy nie. Wieś i miasto, nawet
my się zmieniamy. Czy to Cię tak bardzo obraziło.
Bardzo ładnie zobrazowana dawna wieś, tchnaca naturą i
obyczajem. Piękne wspomnienia, warto się nimi dzielić
Pozdrawiam rozmarzona :)
Piękny wiersz Broniu, wspomnieniowy, roztkliwiający.
Urzekły mnie malwy, pamiętam. Serdecznie pozdrawiam i
życzę cudownego snu, niech się przyśnią te łąki
pachnące...
Bronislwo! - ty pielęgnujesz nasze wartości, zaklete w
idealnej formie,ktora nie musi być slomianą strzechą,
ale tym - co w niej. Ty sprawiasz, ze wciąz je poznaję
i kocham. - To dzielo trzeciego tysiąclecia, a dla nas
- tak ważne choćby - jak zrywy Powstań. -Powstanie bez
zniszczeń. Więć powiem - jak dla nich piszą: "Chwala
Bohaterom!" - poetkom, takim jak Ty.
Żyj wiecznie! - pozdrawiam:))
Była taka wieś Najdusia, w okresie mojego dzieciństwa
i tam pamięcią sięgam. Rozkoszuję się tą pamięcią.
Pozdrawiam.
BYŁA taka wieś!
Dzisiaj nie ma krów, koni, świnek. Mleko i nabiał
kupuje się w sklepie, kombajny robią żniwa, łąki
zarosły - nikt nie kosi! Chciałoby się spytać tytułem
mojego wiersza: "Gdzie ta wieś...?"
Pozdrawiam.
nasza wieś spokojna ma swój niepowtarzalny klimat
lubię wieś kocham miasto wolę jak jest ciasno ;)
Przepięknie... Pozdrawiam
Piękny wiersz.
Pozdrawiam z uśmiechem.
Co prawda nie wychowałam się na wsi, ale często tam
czas spędzałąm - u babci, u mojej chrzestnej -
niezapomniany czas. Teraz już nie mam do kogo, a i
wieś inna niż wtedy - straciła tamten urok.
Pięknie napisałaś ten wiersz Broniu. Pozdrawiam
serdecznie :)
Składam serdeczne podziękowanie dla osób komentujących
mój wiersz. Dziękuję i pozdrawiam.