W świetlistej mgle

I stoi tam
W świetlistej mgle…
Szary poranek wita tak ją
Jak i mnie.
Czuje jej serce.
I myśli znam.
Chce płakać do nieba,
Po cichu spływa kolejna łza…
Ramionami wstrząsa szloch,
Nieopanowany strach przed śmiercią
Czy zrobi kolejny w kierunku rzeki krok?
Zatrzyma się.
[Odwagi jej brak
By zadać bliskim cierpienia.]

Nie miało być tak.
Zastał ją deszcz.
A mgła rozmywa powoli
Na szybie jej zasmuconą
Śmiercią twarz.

Brakło jej wyobraźni
By ujrzeć śmierć.

autor

Madziulka d;)

Napisany: 2008-10-04 Dodano: 2008-10-04 10:19:45

Ten wiersz przeczytano 1253 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie