Świr

//Widzę , barwy życia ale nie mogę ich wykorzystać.//

Pokora ? a czymże ona jest ?
Bunt ? Po co ? gdy i tak nic nie da .
Harmonia ? Z czym ? cały świat jest chaosem .

Biegnę nagi , przez pola i łąki.
Cieszę się , iskrą która jeszcze trwa .
Zrywam kwiaty , do serca tulę pąki.
Z daleka od miejsc gdzie toczy się gra.

Słyszę glosy , matki mej , natury.
Rozdarte strzępki mego człowieczeństwa .
Nie ma ludzi, ulic , zniknęły mury.
Jestem sam , egzystuję bez okrucieństwa.

Zniknęła , łąka , świeżość , przyroda .
Zniknęła lekkość , szczęście i wolność.
Stoję w górze, teraz prawdziwa świata uroda .
Skaczę , i czuję wszystko choć raz, tak blisko.

autor

Solve

Napisany: 2008-02-24 Dodano: 2008-02-24 22:01:12

Ten wiersz przeczytano 831 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Obrazkowy Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie