szklany mur 2

historii część druga...

I co mam począć
gdy patrzyć mogę na Ciebie
tylko przez grube szkło

szkło tak grube, że nie słyszysz
mojego głosu
mego wołania
mego serca bicia

Stoisz po drugiej stronie i bezradnie patrzysz...

Bo wiesz

Ze dzieli nas nie do przebicia granica

Ale biegnę
rzucam się
wale
krzyczę
taranuje ją

Te wielka szybę,
Szklany mur,

Lecz ona stoi niewzruszona
Nadal jest
Nadal stoi i przejść nie pozwala

Nawet nie drgnęła
Nawet się nie zszorowala

Moje ręce tona we krwi
I sil im brakuje
By mogły przebić się do Ciebie

Wiec tak stoimy i patrzymy

Ty w moje, ja w Twoje oczy

I doskonale wiesz
co moje czują do Twoich
co moje mówią do Twoich

wyciągasz rękę
i ja ją wyciągam

lecz po środku znowu ona
szklana ściana
grube szkło

kim jest ta ściana?
Czemu taka uparta?

Ty wiesz...




Nie do zbicia nawet przez moją miłość..

autor

karla

Napisany: 2006-10-21 Dodano: 2006-10-22 18:46:42

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie