Szlakiem Norwida

Ja jestem w Holandii. Burze są potrzebne. Dzięki.

Wiec ja wędruję z Tobą jak zabieramy morze i wiatr to
wszystko co kocham...Pozdrawiam serdecznie:)

Pisarz emigracyjny.Po nieudanej nauce w gimnazjum
warszawskim emigruje do Włoch, przebywa w Niemczech i
ostatecznie pozostaje w Belgii. Również malarz. Po
aresztowaniu w Niemczech (1846 r) nabawia się
głuchoty. Oddałeś dobrze nastrój melancholii, który mu
towarzyszył. Pozdrawiam serdecznie.

Takie są prawa natury, że wielu z nas
mimo dachu nad głową ma życie tułacze.
Pędzi niewiadomo dokąd często bez celu
a podróż jest bez końca. Pozdrawiam

zabierasz to co sercu najdroższe :-)

Na Tym świecie nic nie jest wieczne, chyba że podróż
do wieczności, ale na to masz czas, zostań tu, zobacz
jaki świat jest piękny mimo szarości. Nie długo
przyjdzie wiosna natchnie serca nadzieją i obudzi
radość. Pozdrawiam :)

Może choć zanucisz :)? Z Norwidem na "ty"
:)..Ograniczaj dopełniaczówki :)..Dziś przyuważyłem
"kroplę radości".."chwilę smutku" zostawię w spokoju
:)..Każdy na lepsze i gorsze dni..Liczę na następne
wiersze..nie znikaj.. M.

przewodni tytuł mówi o tym jak Norwid uznawał ,że On -
tułacz ma dom ruchomy, a ziemi tyle, ile nakrywa swą
stopą Zabiera to co ma w sobie najdroższe Pięknie:)

.

Ładnie, z klimatem, ciekawy w odbiorze:)

ech.....ładnie :)

Jade z Toba, skoro zabierasz morze...:) Ladny
wiersz...

każdy ma jakiś bagaż, który ze sobą zabiera...

Wiersz w pełni melancholii - no i w podróż musimy tak
czy inaczej rezerwować bilety w jedną
stronę...powodzenia

witaj, ładny, melancholijny wiersz.
jeśli musisz udać się w wieczną podróż,
to ruszaj, życzę powodzenia. trochę żal.
pozdrawiam.

"w podróż bez końca
na zawsze" ja stoję przy kasie...