Szyfr niezrozumiany

Pędzę ku Tobie
Tak.. już jestem blisko!
Nie widzisz jak lgnę do Ciebie z radością?
Zatrzymuję się...
Bo skoro nie mogę dotrzeć do Ciebie
Po co mam dyszeć ze zmęczenia
Myśli twoje jak wierzchołek lodowej góry
Nie do zdobycia...nie do usłyszenia
Bo, na co mam je słyszeć...
Jeżeli nie mogę ich zrozumieć?
Umysł tak skomplikowany
Tak kłamliwy a prawdomówny
Kiedyś myślałem, że to porażka
niedosłysząc szyfru
...który umiejętnie mi przekazywałaś
Jednak to czytanie "między wierszami"
nie służyło mi
...Tobie również
Bo czymże jest rozumowanie myśli
gdy każde z nas mówi szyfrem?
Czekając na reakcje
o których podświadomie marzyliśmy
A te szyfry..
które nakładały się na siebie
Nie dały zrozumieć naszych oczekiwań...
Gdyby ten ciąg kodów
...nie istniał między nami
To prościej by było zrozumieć każdego...
Ale któż nie chce być tajemniczy?
Każdy woli przekazywać szyfr innym
Mając nadzieję, ze zostanie zrozumiany
I spotka go wtedy
Szczęście, które sam sobie zaplanował

autor

Korchez

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2007-11-19 14:54:45

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie