I tak bez końca...

Rozpostarte skrzydła nocy
Kryją wszystko dookoła.
Jednak w nas niepewność drzemie,
Czy ktoś nas wyśledzić zdoła!?

Może lepiej niech nie wiedzą,
Może lepiej niech nie słyszą,
Niech łoziny srebnolistne
Serca nasze ukołyszą.

Tylko ten ciekawski księżyc
Wściubia nos w nie swoje sprawy.
Mamy prawo do spotkania!
Nie bądź znowu tak ciekawy.

Świetliki rozochocone
Przytupują na gałęzi,
Nikt nie skryje swych tajemnic
W oczach blasku nie uwięzi.

Czas przysypał naftaliną
Uczuć warstwy w skrzyni lat,
A to głupie serce ciągle
Kochać chce jak za młodych lat.

autor

donna lukrecja

Napisany: 2006-08-19 Dodano: 2006-08-19 12:37:06

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie