TAK się zakończyło życie...

bo pamiętaj że życie jest zbyt krótkie i kruche by je marnować

Nie pamiętam kiedy się zaczeło.
Nie pamiętam przyczyny dlaczego
tak się stało.
Nie wiem czy mogę zyć nadal i czy inni mogą.. zapomnieć..
Chyba nie...
Pamiętam że brałam coraz więcej,
wtedy rzeczywistość stała się fikcją
a fikcja moim życiem..
Njpierw był jeden,drugi papieros po nim trawka , koka i jeszcze coś gorszego.
Staczałam się nie widząc tego...
Rodziców,dziadków perfidnie okłamywałam
mówiłam że to handra ....grypa..
przeziębienie...szybko przejdzie...

Lecz nie przeszło...
gdy na towar już nie miałam
sama siebie wysprzedałam
byłam dziw.. jestem dziw..
Wszystko odbierałam na luzie
Świat mnie nie obchodził
tyllko to "coś"
kiedy już trafiła do szpitala
powiedziałam dość!!
TO nie JA
TO nie JA
JA nie jestem ćpunką
niedawno tak właśnie zakończyło się życie narkomanki

ten wiersz może nie zbyt sie rymuje, nie zbyt trafnie trafia do tych co brali, biorą i będą brać. Jest pozbawiony bólu,wszelkich emocji ... ale tak naprawdę to jest największy ból jaki możemy sobie samemu sprawić nie wiem jak to jest być na fali.. nie chce wiedzieć.....

autor

zagubiona 16

Dodano: 2006-08-24 17:36:09

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie