Taki sobie z przysłowiami

Smutkiem ostaje...
bo szczęścia mi brak.
Bezbronna zostaje...
bez marzeń... bez szans...

W mękach Tantalskich
w samotności wciąż trwam...
W utopi schowana
bez granic... bez bram...

Ni Superman i nie muz dziewięć
z głębi mnie nie wyciągną
Do wysp szczęśliwości
bez miłości NIE zawiodą

I nawet cudów siedem świata
z iluzja połączonych
Nic nie poradzą..
kości zostały rzucone

autor

spokojna czasem

Napisany: 2005-03-31 Dodano: 2005-03-31 18:15:51

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie