Tam, gdzie pola nieba sięgają...

Gdy księżyc wpina gwiazdy we włosy
i cichną dokoła codzienne głosy,
do okna sen na paluszkach podchodzi
i za sobą, po górach zielonych wodzi.

Do Istebnej, gdzie pola nieba sięgają
a chochoły słomiane ramiona wyciągają,
gdzie ubrane w chusty stogi siana
będą tańcować wzdłuż łąk do rana.

Gdzie domy kolorem się uśmiechają
a turystów przydrożne Madonny witają.
Tam za dnia szukaj słonecznych promieni.
Może tam los Twój, na lepsze się zmieni?

autor

Maryla

Napisany: 2005-09-05 Dodano: 2005-09-06 00:09:46

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie