Tamte strony

Zabierz mnie w te strony, o których piszą poeci,
bo zbyt twardo na ziemi stoję.
Pokaż mi krainę za siedmioma rzekami,
gdzie szczęście ukryło się moje.

Bo dla mnie niebo to, jak wiesz, już tylko chmury
- tego mnie życie uczy właśnie,
więc proszę, rzuć swoje obowiązki i chodźmy
gdzieś tam, gdzie rodzą się baśnie.

Anioła we mnie nie szukaj, bo to strata czasu,
wspomnienia już dawno pokrył kurz.
Na drodze przez życie zgubiłam gdzieś skrzydła,
brnąc przez ten tunel wichur i burz.

Łez nikomu nie otrę, serce dawno straciłam
i świata naprawiać nie będę.
Od muzyki piękniejsza jest przecież tylko cisza,
więc zanurz się ze mną w jej głębię.

Psy w oddali szczekają jakąś smutną opowieść,
one też czekają na wiosnę.
A to po mnie miejsce przy stole wciąż jest puste,
nadzieją niedługo zarosnę.

Zabierz mnie w te strony, o których piszą poeci,
bo dość mam już tej monotonii.
Gdy znajdę tam szczęście, to złapię za ogon
i nigdy nie wypuszczę z dłoni.

autor

zwyczajna90

Dodano: 2006-11-11 10:32:40

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie