Tancerka

leciutko stąpa po parkiecie
delikatnie wirują dłonie
jej ciało w ekstazie płonie
najlepsza tancerka na świecie

dla nas obnaża swe uczucia
istotę sztuki zakamarki duszy
niejedno wnętrze tym poruszy
wspomnienie do końca życia

w jej ruchach zaklęte słowa
echo wydarzeń na deski pada
w bezruchu sala koncertowa

zuchwale na widownię zerka
aż wreszcie puenta - upada
tak zginęła jej bohaterka

... kocham taniec ... pod każda postacią ... taniec to radość życia ... :)

autor

Artystka28

Napisany: 2007-03-31 Dodano: 2007-04-03 16:58:46

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie