Tango ze srebrną żyletką...

Przeszłość...Tak męcząca i dobijająca, a jednak tak potrzebna...

zamykam oczy

zaczynam tańczyć...

cięcie...ból...krew...

pierwsze kroki za mną

w tym tańcu pokazuje emocje

gniew...ból...złośc...i bezsilność

ta z którą tańczę

wypadła z objęć dłoni...

widownia zamarła...

straszny ból przeszył me ciało

krzyk głośny przerwał trwającą wokół ciszę...

jęk bólu i ukojenia...

jeszcze z nadzieją na resztki sił

podnoszę z podłogi srebrą partnerkę...

z która zaczęłam te tango opętane

unoszę i oglądam...

jej czerwone brzegi jak falbany
sukienki...

spoglądam na swą rękę

nasz oblany krwią parkiet

w głowie mieszają się dwie mysli

żyć... czy ostatni krok dokończyć...

tańcząc te tango zadając te rany

zamieniam ból duszy i psychiki na ból ciała

krwawe łzy szczęścia płyną z rąk

tak wiele trzeba było aby zacząć pierwszy krok...

tak mało brakowało by to byl ostani taniec...

bólu śmierci z życiem...

pamietam o wszystkim.....

autor

PaL!nKa

Napisany: 2005-12-05 Dodano: 2005-12-05 16:16:37

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie