Te lata utracone...

Pozostawiam wiersz do Waszej oceny...

Przez góry i rzeki- idę do Ciebie.
Ubrana w niebieską sukienkę
- spójrz tylko- to Twoja ulubiona.
Wiatr rozwiewa moje włosy
delikatnie falują- jak chmury na niebie.
Ptaki śpiewają naszą pieśń
o miłości wiecznej
choć pełnej prób i wyrzeczeń.
Nie można tracić nadziei- śpiewają
Pamiętasz jak się poznaliśmy?
Śnieg układał puzzle na drzewach.
Potem stopniał- zabrał Cię ze sobą.
Minęło sześć lat- wróciłeś
wraz ze słońcem w środku lata.
Niedługo znów zima nastanie.
Teraz puzzle ułożyło nam juz życie.

...pozdrawiam gorąco

autor

TROCINKA

Napisany: 2006-07-16 Dodano: 2006-07-19 14:58:51

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie