tęsknota
tęsknota
ścierają się pory roku
pachnie tak mocno trawa
liście się gną od wiatru
słuchać mało wołania
martwej natury pejzażu
rzeźby wklęsła osoba
blussu klasyki jezzu
światów łączących w słowa
zaklętych marzeń wyrazu
zagubionego piękna
siły nagości bytu
wskazując oko prawa
Adam Samuś
autor
HRABIA
Dodano: 2006-06-11 19:50:05
Ten wiersz przeczytano 476 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.