Tęsknota i żal

Karo

W nieobecnym spojrzeniu
Wyczułem garść jedynie zrozumienia
Wiem, że ktoś taki z umysłem
Bez walki rozstał się cienia

Rozstał...
W swojej agonii grając
W popisowej o obojętności sztuce
Granej przez dwóch aktorów
Jednym był On sam
Drugim jego smutek

Smutek...
Nie zawinił nikt, choć szkoda
Czasem jest to wsparciem
Móc spojrzeć w oczy komuś
I jako winnego wskazać palcem

autor

aztek

Dodano: 2004-07-21 09:49:25

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie