To była chwila

- co ten maj ze mną czyni - i czynić zamierza - jam już stary nie w wieku poborowego żołnierza

Wokół mnie tętniąc huczało życie wezbrane
było ono , nad wyraz szczęśliwe, udane
Smukła ona z innej epoki, majestatyczna kobieta
bezszelestnie obok mnie przechodziła

Lekko uniosła powieki jak woal na kapeluszu
dłonie jej to liście akantu, jak monstrancja na ołtarzu
Stałem urzeczony jej gracją, zwinna szlachetna w ruchach
niosły ją posągowe długie nogi, płynęła nie trzymając wiosła

Na chwile wieczności,spojrzała i postrzegła moje niebieskie
zawahała się chwile, zatrzymała wzrok jak niebo czyste
W jej wzroku jak fioletowy huragan w morze wchodzi
ja szczęśliwy, przypadkowy przechodzień

Wzrok, jej gest jakby piórko ptaka upadało z przestworza
biały kwiat drżący na krzewinie, mnie tajemniczo woła
Każdy kwiat wychyla ku mnie płatki i swym głosem woła
ona samotna, pragnie jak wiosna, wiatrem być pieszczona

Słyszę skrzypce, to szelest jej szerokiej czarnej spódnicy
muzyka koi cisze, jej powab na mojej szarej ulicy
Świat jak otwarta kurtyna, ona wolno wchodzi w scenę
muzyka skrzypiec gaśnie, jeszcze ostatni rąbek jej postaci widzę

Po co mi była ta chwila dana, czy to na grzechu pokuszenie
zatrzymałem jej piękno w sobie, na zimne zmartwienie
Odwracam się do białych kwiatów , kuszących swą słodyczą
wywołaliście dla mnie piękno, zamkniętą błyskawicą

Wiele teraz czasu we mnie niepokoju upłynie
nim w swych snach, w marzeniach zobaczę ją na wyżynie
Kurtyna teatru zachodzi na rampę, wolna czas teraz płynie
Wokół mnie zastyga huczące życie wezbrane
które było, właśnie było poukładane

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-05-28 Dodano: 2012-05-29 06:19:31

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie